Zajęcia rehabilitacyjne są prowadzone zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji w 7 pracowniach terapii zajęciowej. Są to następujące pracownie: pracownia przygotowania do podjęcia pracy zawodowej, pracownia wikliniarska, pracownia konserwacji zieleni i prac użytecznych na rzecz warsztatu, pracownia rewalidacji, pracownia rękodzieła artystycznego, pracownia krawiecka, pracownia dramy.
Rewalidacji
Celem działalności pracowni rewalidacji jest tworzenie optymalnych warunków do kształtowania „terytorium psychologicznego” (moje myśli, uczucia, czyny, postawy, prawa), eliminowania zachowań agresywnych poprzez kształtowanie zachowań asertywnych w zakresie wyrażania uczuć, postaw, pragnień wobec innej osoby, kształtowania zdolności do podejmowania decyzji, szukania rozwiązań, rozwijania inicjatywy, przeżywania uczuć radości, satysfakcji, powodzenia, wzmacniania poczucia pewności i ufności zarówno fizycznej jak i psychicznej, rozwijania poczucia opiekuńczości, zaangażowania w życiu grupy, wrażliwości i odpowiedzialności za innych, wzmacniania koncentracji uwagi, spostrzegawczości, pamięci, tempa pracy, sprawności manualnej, rozwijania potrzeby współdziałania, współpracy, współzawodnictwa. Wsparciem pracowni jest bogate wyposażenie w różnorodny sprzęt do rehabilitacji usprawniającej fizycznie i intelektualnie.
Wikliniarska
Celem działalności pracowni wikliniarskiej jest nauczenie specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających podjęcie pracy w zakładzie aktywności zawodowej lub innej pracy. Rehabilitacja społeczno-zawodowa uczestników odbywa się w oparciu o następujące bloki zadań: poznanie technologii przygotowania wikliny do obróbki, poznanie podstawowych technik obróbki wikliny, planowanie czynności związanych z obróbką materiału, naukę wykonywania wyrobów ozdobnych z wikliny, naukę wykonywania wyrobów użytkowych z wikliny. Bardzo ważne staje się, rozwijanie twórczej wyobraźni, kształtowanie dobrego smaku i poczucia estetyki, zachęcanie do samodzielności. Prezentacje wykonanych prac na wystawach, udział w kiermaszach i aukcjach wyrobów wikliniarskich, udział w przeglądach i konkursach twórczości artystycznej.
Krawiecka
Pracownia krawiecka przeznaczona jest głównie dla osób, które osiągnęły w trakcie terapii zajęciowej możliwie wysoki poziom sprawności ogólnej, zaradności osobistej, sprawności psychofizycznej, integracji społecznej i wyrażają gotowość podejmowania bardziej złożonych zadań. Celem działalności pracowni jest opanowanie przez uczestników czynności przysposabiających do pracy, rozwijanie podstawowych i specjalistycznych umiejętności zawodowych umożliwiających podjęcie pracy w warunkach specjalnych. Rehabilitacja uczestników w pracowni krawieckiej odbywa się zgodnie z indywidualnym programem uwzględniającym rozwijanie sprawności manualnych o profilu krawieckim, nabywanie umiejętności posługiwania się podstawowymi narzędziami stosowanymi w krawiectwie lekkim, poznanie technologii wykonywania prostych czynności związanych z szyciem i drobnymi naprawami krawieckimi w dostępnym zakresie. Na szczególną uwagę zasługuje organizacja pracy uwzględniająca przepisy bhp, planowość i umiejętność organizowania sobie pracy. Terapeuta zachęca do samodzielności, pomaga w rozwijaniu wyobraźni zawodowej, uczy dostrzegania różnic i podobieństw, kształtowania dobrego smaku i poczucia estetyki. Zajęcia odbywają się w dostosowanej do tego celu pracowni z wydzieloną częścią magazynową, stanowiskiem szycia ręcznego, stanowiskiem wykrajania, stanowiskiem szycia maszynowego oraz stanowiskiem wykańczania i prasowania. Zajęcia prowadzone są metodą omówienia i pokazu (różnicowanie zadań dla poszczególnych osób w zależności od stopnia trudności), stosowane techniki pracy to szycie ręczne i maszynowe z wykorzystaniem profesjonalnych urządzeń.
Przygotowania do podjęcia pracy zawodowej
Celem działalności pracowni jest zapoznanie uczestników z różnymi rodzajami prac pomocniczych na miarę osiągniętego przez nich rozwoju społecznego, na bazie istniejących w miejscu zamieszkania i najbliższej okolicy instytucji i zakładów pracy. Podejmowanie prób nawiązywania bezpośrednich kontaktów z potencjalnymi pracodawcami na terenie tych instytucji i zakładów pracy przy bardzo aktywnym wsparciu i zaangażowaniu instruktora terapeuty, który przyjmie na siebie obowiązki lidera grupy, zainicjuje kontakty z pracodawcami, wynegocjuje warunki na których uczestnicy będą mogli zapoznawać się z odpowiednim dla nich stanowiskiem pracy dbając o bezpieczeństwo psychofizyczne grupy. Zadania do realizacji to poznanie instytucji służących pomocą przy poszukiwaniu pracy, korzystanie z pomocy oferowanej przez te instytucje, poznanie instytucji i zakładów pracy w miejscu zamieszkania i okolicy, poznanie profilu zakładu, wyszukiwanie potencjalnego stanowiska pracy odpowiedniego do psychofizycznych możliwości uczestnika przy aktywnym wsparciu, i zaangażowaniu instruktora terapeuty. Przyuczanie uczestników do wykonywania pracy na konkretnych stanowiskach pracy (symulowanych i realnych) aż do uzyskania pełnej samodzielności przy realizacji precyzyjnie określonego zadania (na przykład – pomoc przy zmywaniu naczyń, pomoc przy zmywaniu podłóg, pomoc kuchenna, pomoc przy porządkowaniu terenu, pomoc w ogrodnictwie, pomoc w rolnictwie, pomoc przy malowaniu, rękodzielnictwie, w pracach chałupniczych i innych) w zależności od potencjału osoby niepełnosprawnej.
Konserwacji zieleni i prac użytecznych na rzecz warsztatu
Celem głównym działalności pracowni jest nauczenie uczestników
wykonywania podstawowych prac porządkowych w oparciu o treny zielone
przylegające bezpośrednio do budynku w którym zlokalizowany jest
warsztat oraz wykonywanie prac porządkowych w obrębie budynku z
jednoczesną możliwością wykonywania drobnych prac konserwatorskich.
Uczestnicy w trakcie zajęć wyrabiają nawyki potrzebne do prawidłowej
organizacji pracy w grupie, przestrzegania ładu i porządku, użytkowania
podstawowych narzędzi oraz bezpiecznego zachowania się. Uczą się
prawidłowych postaw społecznych i pełnienia określonych ról w życiu.
Szczególne znaczenie w procesie rehabilitacji ma łączenie pracy
fizycznej z umysłową – wdrażanie do myślenia przed działaniem i
działania zgodnie z planem.
Docelowym elementem tego programu
jest takie rozwinięcie nabytych wcześniej umiejętności lub wyposażenie w
nowe umiejętności, by uczestnik w dalszym życiu, przy zaistnieniu
odpowiednich warunków formalno-prawnych, był w stanie uczestniczyć w
otwartych formach zatrudnienia wspieranego. Zadania do realizacji w
ramach programu to : przyuczenie uczestników do wykonywania pracy na
symulowanych stanowiskach pracy jako pomoc przy pieleniu terenów
zielonych, w tym terenu działki rekreacyjnej wtz, pomoc przy strzyżeniu
żywopłotu, pomoc przy zamiataniu posesji, pomoc przy koszeniu trawy
posługując się kosiarką mechaniczną o napędzie ręcznym, pomoc przy myciu
okien, pomoc przy myciu podłóg, ścian i drzwi, pomoc przy odśnieżaniu w
obrębie posesji wtz. W tym celu niezbędne jest nauczenie uczestników
prawidłowej i bezpiecznej obsługi sprzętów służących do realizacji
stawianych zadań, przekazanie podstawowej wiedzy o narzędziach,
urządzeniach i materiałach stosowanych podczas wykonywania prac (budowa
narzędzi, korzystanie z nich i konserwowanie, postępowanie w przypadku
stwierdzenia wad narzędzi). Bezpieczeństwo i higiena pracy są
realizowane poprzez przygotowanie teoretyczne i praktyczne do
wykonywania czynności pracy w zakresie: zasad organizacji miejsca pracy,
przygotowania narzędzi i materiałów , opanowania koniecznych ruchów i
ich rytmu podczas wykonywania konkretnych czynności; umiejętność
planowania przerw w pracy, sposobów kontroli przebiegu i rezultatów
pracy. Nie mniej ważne jest doskonalenie umiejętności porozumiewania się
z otoczeniem, rozwijanie umiejętności wypowiadania się, słuchania i
zadawania pytań, kształtowanie zdolności do empatii oraz umiejętności
udzielania i korzystania ze wsparcia emocjonalnego, poznanie osób i
instytucji, do których można zwracać się o pomoc w rozwiązywaniu różnych
spraw oraz trybu zwracania się o pomoc.
Rękodzieła artystycznego i działań twórczych
Od dawna najlepszą i sprawdzoną formą jest rehabilitacja przez pracę i sztukę. Tak prowadzona terapia pozwala zmniejszyć izolację od społeczeństwa, ponieważ potrzeba akceptacji jest wspólna wszystkim ludziom. Sztuka tworzy płaszczyznę porozumienia. Celem działalności pracowni jest nauczenie uczestników różnych form rękodzieła artystycznego, przy wykorzystaniu ich dotychczasowego twórczego potencjału, opanowanie nowych technologii i form wyrażania ekspresji poprzez konkretyzowanie wyobrażeń w formie plastycznej. Realizowane jest wzmacnianie wiary we własne siły poprzez umożliwienie wyrażania ukrytych emocji, a także kształtowanie zachowań społecznych w grupie osób niepełnosprawnych oraz w interakcji z otaczającym środowiskiem społecznym, przygotowanie do pracy w zakładzie aktywności zawodowej. Rehabilitacja społeczno-zawodowa uczestników odbywa się zgodnie z indywidualnym programem rehabilitacji, który uwzględnia następujące zadania: poznanie technologii obróbki minerałów o różnym stopniu twardości, obróbka minerałów metodą ręczną i mechaniczną, wykonywanie wzorów biżuterii z minerałów, wykonywanie pojedynczych elementów rękodzieła artystycznego. Jak również poznanie technik łączenia minerałów z innymi elementami nie mineralnymi, projektowanie wzorów.
Drama
Drama wykorzystuje spontaniczną, właściwą naturze człowieka ekspresję oraz skłonność do naśladownictwa i zabawy. Może być zarówno metodą samodzielną, służącą rozwijaniu osobowości, jak i pomocniczo-dydaktyczną jako przygotowanie do pełnienia ról społecznych. Problem w dramie jest czerpany z literatury i nie jest osobistym bolesnym przeżyciem uczestnika, dzięki czemu nie prowadzi do zaburzenia jego równowagi psychicznej. Poznawanie takich sytuacji i skutków ludzkich zachowań oraz poszukiwanie własnych wyborów i rozwiązań przyspiesza emocjonalne, intelektualne i społeczne dojrzewanie uczestników dramy. Główne cele dramy to kształcenie wrażliwości uczestników, doskonalenie umiejętności rozmowy o uczuciach własnych, wewnętrznych przeżyciach, stanach, lękach, kłopotach, radościach, wyrażanie stanów psychicznych, uzewnętrznianie uczuć, kształcenie określonych zachowań społecznych, eliminowanie negatywnych zachowań wynikających z charakteru uczestnika terapii. Uświadomienie własnej indywidualności przy jednoczesnym poszanowaniu odrębności innych, panowanie nad emocjami, koncentracja, współdziałanie w grupie, doskonalenie mimiki, ekspresji, operowanie ciałem i rozwijanie fantazji, pobudzenie aktywności to elementy na których kształtowane są postawy społeczne uczestników terapii zajęciowej w pracowni dramy.
